സുകുമാഷ് ഒറപ്പിച്ചന്നേ പറഞ്ഞേര്ന്നു. ഞങ്ങള് ദല്കി പിടിക്കുന്ന്.. അതന്നെ ഇണ്ടായി. മുപ്പാട് പയിനഞ്ചീസം ഇണ്ടായ പർദാനമന്ത്‌രി ല്ലേ.. അയ്യാള് വന്ന്. അയ്യാള് കുടുമ്മോം കുട്ട്യോളുന്നൂല്ലാത്ത മൻഷനാണ്. അപ്പോ കക്ക്ല്ലാന്ന് എല്ലരും പറ്ഞ്ഞു. പപ്പിനി ഒറ്റ ആട്ട്ണ്. അത് പറ്ഞ്ഞോര്യൊക്കെ. ‘ഇത്തറ മോശണ്ണ്ച്ചാ എല്ലരും എന്തിറ്റ്നാണ് കുടുമ്മണ്ടാക്കാൻ പറേണ് മറ്റ്ള്ളോരോട്.. കുടുമ്മണ്ടാവ്മ്പോ അയിനാണ് ലെഞ്ചം(കൈക്കൂലി) വാങ്ങ്ണ്ന്നല്ലേ..കക്ക്ണ്ന്ന്ല്ലേ. അദില്ലേങ്കേ എല്ലോരും നല്ലതാന്നല്ലേ.. കുടുമ്മം വേണ്ട.. ആണും പെണ്ണും ഒറ്റയ്ക്ക് പണീട്ത്ത് ജീവിക്കട്ടേ.സത്തിയം ണ്ടാവട്ടെ ‘ എന്നാലും അവ്ളക്ക് സങ്കടണ്ട്. യാതീം മതോം പറേണോര്ക്കന്ന്യാണ്ല്ലോ ഇത്തറ കാലം കയിഞ്ഞിറ്റും സ്താനങ്ങ്ള് കിട്ട്ണ്. അവ്ള് അന്ന് തൈച്ചില്ല. കടേലും പോയ്ല്ല. തിന്നാനും ഒന്നുണ്ടാക്കീല്ല. അവള്‌രെ വെഷമം ചൊക്ളിക്ക് മൻസ്സിലായി. കട്ടഞ്ചായ പനംചക്കര ഇട്ട് മദിരാക്കി കൊട്ത്തു. അവളക്ക് വെല്യ ഇഷ്ടണ് പനഞ്ചക്കരാന്ന് ചൊക്ളിക്കറീം ബാലേന്ദരനും സുകുമാഷും രാമേന്ദരൻ സാമി ഡോക്കിട്ടറും എല്ലാ ഇന്തുത്തക്കാരും…
ചൊക്ലി (നോവല്‍ – 60): എച്മുക്കുട്ടി
