ഞാനും നീയും മഴപ്പാറ്റകളാണ്.

നീ സാന്ധ്യാകാശങ്ങളിലേക്ക് ഉയിര് പൊട്ടിച്ചു പായുമ്പോൾ,

ഞാൻ മണ്ണടരിന്റെ അവസാന സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിലാവ് കൊണ്ട് കിടക്കും.

മഴ മനസ്സിലേക്ക് ഇന്നലത്തെ രാത്രി വാതൽ തള്ളിത്തുറന്നു
കണ്ണാടിച്ചിറകുകളുമായി എത്തുമ്പോൾ

നിനക്ക് എന്നിലേക്ക്‌ മടങ്ങുവാൻ കൗമാര മണി മുഴങ്ങും,

മുഴുമിപ്പിക്കാനാകാതെ ഞാൻ എഴുതിവെച്ചു പോയ കവിതകൾ,

നിന്റെ നിശ്വാസ വായുവിലേക്ക് തീനാവു നീട്ടും..

നിരാശയുടെ വിളക്ക് പൂക്കളിൽ, പരാഗണം നടത്തുന്ന എന്റെ
ഹൃദയം കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ…

ഓർമ്മ സ്മൈലികൾ പുഴുത്ത മെസ്സേജ് പാടങ്ങളിൽ

ഒരിക്കൽ കൂടി ദിവ്യ പ്രണയം ആത്മഹത്യ ചെയ്യും..

മെഴുകുതിരികളിലേക്കുരുകി വീണ വൈശാഖ പൂർണ്ണിമയിൽ
കറുത്ത വെറുപ്പിന്റെ സ്വർഗ്ഗവും,

രതി വിശപ്പിന്റെ ഏഴാം കല്ലറയും
നിനക്കായ് ഞാനവിടെയൊരുക്കും…

ആ മൃഗീയ സംങ്കീർത്തനങ്ങളിൽ ഞാനൊരു സൈഗാളും,
നീയൊരു അന്നപൂർണ്ണയുമാകും….