പേർഷ്യൻ ഭാഷയിൽ എഴുതിയ ഏകദേശം 10 ദശലക്ഷം ചരിത്ര രേഖകൾ ഇന്ത്യ ഇറാന് കൈമാറി. ഈ രേഖകൾക്ക് ഏകദേശം 800 വർഷം പഴക്കമുണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ ലൈബ്രറികളിലും ആർക്കൈവുകളിലും അവ വളരെക്കാലം സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഭരണം, സമൂഹം, വ്യാപാരം, സംസ്കാരം എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ അവയിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇരു രാജ്യങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലെ വിലമതിക്കാനാവാത്ത ഒരു കണ്ണിയായി ചരിത്രകാരന്മാർ ഇതിനെ കണക്കാക്കുന്നു. സാംസ്കാരിക സഹകരണത്തിന്റെ ഭാഗമായാണ് ഇന്ത്യ ഈ നടപടി സ്വീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഇന്ത്യയിൽ പേർഷ്യൻ ഭാഷയ്ക്ക് പ്രത്യേക പ്രാധാന്യം ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു കാലമുണ്ടായിരുന്നു. നിരവധി സർക്കാർ ചടങ്ങുകളും ചരിത്ര രേഖകളും പേർഷ്യൻ ഭാഷയിലായിരുന്നു എഴുതിയിരുന്നത്. മുഗൾ കാലഘട്ടത്തിലും അതിനു മുമ്പും പേർഷ്യൻ കോടതിയുടെ ഭാഷയായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഇന്ത്യയിൽ പേർഷ്യൻ രേഖകളുടെ ഒരു വലിയ ശേഖരം ഉള്ളത്. ആ കാലഘട്ടത്തിലെ സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ഭൂപ്രകൃതിയെ ഈ രേഖകൾ വ്യക്തമായി പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ഈ പാരമ്പര്യം ഇപ്പോൾ ഇറാനും പ്രധാനമായി മാറിയിരിക്കുന്നു.
ഈ രേഖകൾ ശേഖരിക്കുന്നതിൽ ഡോ. മെഹ്ദി ഖ്വാജാപിരി ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചതായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. മെഹ്ദി ഖ്വാജാപിരി ഏകദേശം 40 വർഷത്തോളം ഇന്ത്യയുടെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില് സഞ്ചരിച്ചു, പൊതുജനങ്ങൾക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ കഴിയാത്ത സ്ഥലങ്ങൾ അദ്ദേഹം കണ്ടെത്തി. ക്ഷേത്രങ്ങൾ, സ്വകാര്യ ശേഖരങ്ങൾ, പഴയ ആർക്കൈവുകൾ എന്നിവയിൽ നിന്നാണ് രേഖകൾ ശേഖരിച്ചത്. ഈ ദൗത്യം എളുപ്പമായിരുന്നില്ല, പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഠിനാധ്വാനത്തിന്റെ ഫലമായാണ് ഈ അതുല്യ ശേഖരം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്.
ഈ രേഖകൾ നൂർ ഇന്റർനാഷണൽ മൈക്രോഫിലിം സെന്ററിലാണ് സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്. നൂർ ഇന്റർനാഷണൽ മൈക്രോഫിലിം സെന്ററിന് കീഴിൽ, അവ മൈക്രോഫിലിമിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്ത് ഡിജിറ്റൈസ് ചെയ്തു. കാലക്രമേണ അവ നശിക്കുന്നത് തടയുന്നതിനാണ് ഇത് ചെയ്തത്. മുമ്പ്, ഈ രേഖകൾ ഈർപ്പം, പ്രാണികൾ, കാലാവസ്ഥ എന്നിവയ്ക്ക് ഇരയാകുന്നവയായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ, ഡിജിറ്റൽ രൂപത്തിൽ, അവ കൂടുതൽ കാലം സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയും. ഗവേഷകർക്കും ഇത് സൗകര്യപ്രദമായിരിക്കും.
ഒരു ലക്ഷത്തോളം കൈയ്യെഴുത്തു പ്രതികൾ ഇപ്പോൾ ഡിജിറ്റൽ മൈക്രോഫിലിമിൽ മാത്രമാണ് നിലവിലുള്ളത്. യഥാർത്ഥ രേഖകൾ വളരെ ദുർബലമായിരുന്നു. ഡിജിറ്റൽ സാങ്കേതികവിദ്യ അവയെ രക്ഷിച്ചു. ഇപ്പോൾ അവ കേടുകൂടാതെ വായിക്കാനും പഠിക്കാനും കഴിയും. ആധുനിക ചരിത്ര രചനയ്ക്ക് ഈ ഘട്ടം നിർണായകമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് ഭാവി തലമുറകൾക്കും ഗുണം ചെയ്യും.
ഇറാന്റെ ചരിത്രത്തിലെ പല ഭാഗങ്ങളും ഇപ്പോഴും അപൂർണ്ണമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഈ പേർഷ്യൻ രേഖകൾക്ക് ആ വിടവുകൾ നികത്താൻ കഴിയും. ഇറാനും ഇന്ത്യയും തമ്മിലുള്ള പുരാതന രാഷ്ട്രീയ, വ്യാപാര ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കാഴ്ച അവ നൽകുന്നു. രണ്ട് നാഗരികതകൾ തമ്മിലുള്ള ഇടപെടൽ മനസ്സിലാക്കാൻ ഈ ശേഖരം നമ്മെ സഹായിക്കും. ഇറാനിയൻ ചരിത്രകാരന്മാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇത് ഒരു നിധി ശേഖരത്തിൽ കുറവല്ല.
ഈ നടപടി കേവലം രേഖകൾ കൈമാറുന്നതിനപ്പുറം പോകുന്നു. ഇത് ഇന്ത്യയും ഇറാനും തമ്മിലുള്ള സാംസ്കാരിക ബന്ധത്തെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. ചരിത്രത്തിലൂടെ, ഇരു രാജ്യങ്ങൾക്കും പരസ്പരം നന്നായി മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയും. നയതന്ത്രം രാഷ്ട്രീയത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ലെന്ന് ഈ സഹകരണം തെളിയിക്കുന്നു. സംസ്കാരവും പൈതൃകവും രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ശക്തിയായും പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഇതാണ് ഈ സംരംഭത്തിന്റെ പ്രധാന സന്ദേശം.
