ഞാനൊരു സാധാരണ മനുഷ്യനാണ്. ന്യൂയോര്ക്ക് സിറ്റിക്കുവേണ്ടി പത്തുമുപ്പത് കൊല്ലം വിടുപണി ചെയ്തതിനുള്ള പെന്ഷനും, അമേരിക്കന് സര്ക്കാർ മുടങ്ങാതെ നല്കുന്ന സോഷ്യല് സെക്യൂരിറ്റിയുമാണ് വരുമാന മാര്ഗം. പലവിധ രോഗങ്ങള് വിടാതെ പിടികൂടിയതിനാല് ആരോഗ്യസ്ഥിതിയും അത്ര മെച്ചമൊന്നുമല്ല. ആരെങ്കിലും നല്ലൊരു തള്ളു തന്നാല് തീരാവുന്നതേയുള്ളൂ ‘ഈ മനോഹര തീരത്തെ’ എന്റെ ജീവിതം. താളുകള് ദ്രവിച്ചു തുടങ്ങിയ, ചുവന്ന മഷിയില് അടയാളപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള, ഒരു പത്താം ക്ലാസ് സര്ട്ടിഫിക്കറ്റില് ഒതുങ്ങുന്നു എന്റെ വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യത. പേരിനു മുന്നിലും പിന്നിലും തൂക്കിയിട്ടുകൊണ്ട് നടക്കുവാന് പറ്റിയ ഒരു ‘വാഴക്കുല’ ഡോക്ടറേറ്റെങ്കിലും കരസ്ഥമാക്കുവാനുള്ള കാശൊന്നും കൈയ്യിലില്ല. പിന്നെ, ഒരു വിധത്തില് അങ്ങിനെ തട്ടീം മുട്ടീം അങ്ങു കഴിഞ്ഞുപോകുന്നു. അങ്ങിനെ ‘പോകുന്നടത്തോളം പോകട്ടെ’ എന്നൊരു ഒഴുക്കന് മട്ടില് ജീവിച്ചുപോന്ന എന്റെ മുന്നില് ‘ഫൊക്കാന ഇലക്ഷന്’ എന്ന ആപ്പിളുമായി സാത്താന് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു. ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ ഞാനതില് കയറിപ്പിടിച്ചു. “വേലിയില് ഇരുന്ന…
നമുക്ക് കോടതി വരാന്തകളില് രാപാര്ക്കാം (ലേഖനം): രാജു മൈലപ്ര
