വര്ഷങ്ങള്ക്കുശേഷം അയാള് ആ ഗ്രാമപാതയിലൂടെ നടന്നു. തന്റെ വസന്തകാലത്തില് അയാള്ക്കു കിട്ടിയ ഒരുപിടി ഓര്മ്മകള്. ഓര്മ്മകള് മരിക്കുന്നില്ല എന്ന സത്യം തന്റെ ജീവിതത്തിലും സത്യമായി ഭവിച്ചു എന്നോര്ത്ത് ഒരു നെടുവീര്പ്പോടെ അയാള് നടന്നു. നേരിയ നിലാവെളിച്ചത്തിലൂടെ നടക്കുമ്പോള് അയാളുടെ മനസ്സ് ഗതകാലത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു. ഗ്രാമപാത അവസാനിക്കുന്ന പുഴയുടെ ഓരത്ത് നിര്വ്വികാരനായി അയാള് നിന്നു. അതെ, ഈ പുഴയും പുഴയുടേ തീരവും … ഇവിടെയാണ് അയാള് കൊച്ചുകൊച്ചു സ്വപ്നങ്ങള് കൊണ്ട് പൂമാല കോര്ത്തത്. എന്തെല്ലാം ആഗ്രഹങ്ങളായിരുന്നു…..മനസ്സുനിറയെ. ഓര്മ്മകള്ക്ക് മരണമില്ല എന്നയാള് ഓര്ത്തു… ഇരുളും വെളിച്ചവും നിറഞ്ഞ വഴിത്താരകളിലൂടെ പലപ്പോഴായി ചെയ്ത യാത്രകള്, വേദനകള് പലപ്പോഴും മനസ്സിനെ കീഴടക്കിയിട്ടുണ്ട്. എന്നിട്ടും അയാള് ജീവിക്കുകയായിരുന്നു. ഏകാന്തമായ ഈ ജീവിതത്തില് കൂട്ടിനു യാത്ര ചെയ്യാന് ഒരുപിടി ഓര്മ്മകള് മാത്രം. സ്വയം ഉരുകുമ്പോഴും തന്റെ മുഖത്ത് ഒരു പ്രസന്നഭാവം നിലനിര്ത്തുവാന് അയാള് ശ്രമിച്ചിരുന്നു. വേദനകള്…
ഓര്മ്മകള് മരിക്കുമോ? (ചെറുകഥ): മൊയ്തീന് പുത്തന്ചിറ
