മുസ്ലീങ്ങള്‍ക്ക് യഹൂദരോട് ‘പുരാതന വിദ്വേഷം’ ഉണ്ടെന്ന ബൈഡന്റെ പ്രസ്താവന അടിസ്ഥാനരഹിതം (എഡിറ്റോറിയല്‍)

മിഡിൽ ഈസ്റ്റിൽ മുസ്ലീങ്ങള്‍ക്ക് “യഹൂദരോട്  പുരാതന വിദ്വേഷം” ഉണ്ടെന്ന യു എസ് പ്രസിഡന്റ് ജോ ബൈഡന്റെ അവകാശവാദം അപകടകരമായ ഒരു മിഥ്യയെയാണ് ശക്തിപ്പെടുത്തിയത്. ഹോളോകോസ്റ്റ് മെമ്മോറിയൽ വാരത്തിൽ നടത്തിയ ഈ അവകാശവാദം, പ്രദേശത്തിൻ്റെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അടിസ്ഥാനപരമായ തെറ്റിദ്ധാരണയെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. “യഹൂദ ജനതയെ ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് തുടച്ചു മാറ്റാനുള്ള പുരാതന ആഗ്രഹമാണ് ഹമാസിനെ നയിക്കുന്നത്” എന്ന് ആരോപിച്ചുകൊണ്ട്, ബൈഡൻ അസത്യങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കുക മാത്രമല്ല, ചരിത്രത്തെ വളച്ചൊടിക്കുകയും ചെയ്തു. ഗാസയിലെ ഇസ്രയേലിൻ്റെ വംശഹത്യയെയും ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ ഫലസ്തീനെ പിടിച്ചടക്കിയതിനെയും ന്യായീകരിക്കാൻ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡൻ്റിൻ്റെ വാക്ചാതുര്യം അതിരു കടന്നു എന്ന് പറയുന്നതിൽ അതിശയോക്തിയില്ല.

ബൈഡൻ്റെ പ്രസ്താവന യൂറോപ്പിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ചരിത്രപരമായ യഹൂദ വിരുദ്ധതയും, ക്രൈസ്തവ ലോകത്തിനുള്ളിലെ ജൂതന്മാരോടുള്ള പുരാതന വിദ്വേഷവും മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലേക്ക് തന്ത്രപരമായി തിരിച്ചുവിട്ടു. ഇസ്രായേൽ അധിനിവേശത്തിനെതിരായ പ്രതികരണമായി 1987-ൽ മാത്രം സ്ഥാപിതമായ ഹമാസിനെ എങ്ങനെയാണ് ഒരു “പുരാതന വിദ്വേഷം” ആയി കണക്കാക്കാൻ കഴിയുക? പ്രത്യേകിച്ചും യൂറോപ്പിനെ അപേക്ഷിച്ച് മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലെ ജൂതന്മാരോടുള്ള അത്തരം വിദ്വേഷത്തിന് ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളൊന്നും ഇല്ലെന്നിരിക്കെ?

വാസ്‌തവത്തിൽ, നൂറ്റാണ്ടുകളായി യൂറോപ്പിൽ പീഡനങ്ങൾ അഭിമുഖീകരിച്ചിരുന്ന ജൂതന്മാര്‍ മുസ്‌ലിം ഭരിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളിൽ അഭയവും സഹവർത്തിത്വവും കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു. ഇസ്ലാമിൻ്റെയും മുസ്ലീങ്ങളുടെയും കടുത്ത വിമർശകരിൽ ചിലർ പോലും ഈ വസ്തുത സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. “ഇസ്ലാമിൻ്റെ വരവ് ജൂതന്മാരെ രക്ഷിച്ചു“, ജൂത ക്രോണിക്കിളിലെ ഒരു ലേഖനത്തില്‍ അത് പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. യഹൂദന്മാർ അതിജീവിക്കുക മാത്രമല്ല, തഴച്ചുവളരുകയും, തുടർന്നുള്ള യഹൂദ സാംസ്കാരിക അഭിവൃദ്ധിക്ക് അടിത്തറ പാകുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പുതിയ സന്ദർഭം ഇസ്‌ലാം നൽകിയെന്ന് ലേഖനത്തില്‍ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്.

ഹോളോകോസ്റ്റിലേക്ക് നയിച്ച ജൂതവിരുദ്ധതയുടെ ചരിത്രപരമായ ജലസംഭരണി മുസ്ലീം ലോകത്തല്ല, മറിച്ച് ക്രിസ്ത്യൻ യൂറോപ്പിലാണ് ഉത്ഭവിച്ചത്. “യഹൂദ ജനതയെ ഈ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് തുടച്ചു മാറ്റാനുള്ള പുരാതന ആഗ്രഹമാണ് ഹമാസിനെ നയിക്കുന്നത്” എന്ന ബൈഡന്റെ വാദത്തിന് വിരുദ്ധമായി, മൂന്ന് അബ്രഹാമിക് വിശ്വാസങ്ങൾ ജനിച്ച മിഡിൽ ഈസ്റ്റ് അത്തരം വികാരങ്ങളുടെ വിളനിലമായിരുന്നില്ല എന്ന ചരിത്ര സത്യം അദ്ദേഹം വിസ്മരിച്ചു. വാസ്‌തവത്തിൽ, മുസ്‌ലിംകൾക്കും ജൂതന്മാർക്കും സമാധാനപരമായ സഹവർത്തിത്വത്തിൻ്റെയും പരസ്പര പിന്തുണയുടെയും സമ്പന്നമായ ചരിത്രമുണ്ട്, മുഹമ്മദ് നബിയുടെ കാലം മുതലാണത്. CE 622-ൽ തന്നെ, പ്രവാചകൻ മദീനയുടെ ഭരണഘടന അംഗീകരിച്ചു, മുസ്ലീങ്ങളെയും ജൂതന്മാരെയും മറ്റുള്ളവരെയും ഒരു സമുദായമാക്കി, ദീർഘകാല സഖ്യവും പൈതൃകവും പ്രകടമാക്കുന്ന ഒരു ഉടമ്പടിയായിരുന്നു അത്.

അതിനു വിപരീതമായി, 629-ൽ ജറുസലേം കീഴടക്കുകയും ജൂതന്മാരെ കൂട്ടക്കൊല ചെയ്യുകയും പുറത്താക്കുകയും ചെയ്തത് ബൈസൻ്റൈൻ ക്രിസ്ത്യാനികളാണ്. 638-ൽ മുസ്‌ലിംകൾ നഗരം തിരിച്ചു പിടിച്ചപ്പോൾ, രണ്ടാം ഖലീഫ ഉമർ ഇബ്‌ന്‍ അൽ-ഖത്താബ് ജറുസലേം ജൂതന്മാർക്ക് വീണ്ടും തുറന്നുകൊടുക്കുകയും അവരെ തിരികെ പോകാൻ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു, ഈ നയം മുസ്ലീം ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ നൂറ്റാണ്ടുകളായി തുടർന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, മുസ്ലീങ്ങൾ ജൂതന്മാരോട് കാണിച്ച കരുതലും കടമയും ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ, പലസ്തീനിൽ തുടർച്ചയായി ജൂത കുടിയേറ്റം ഉണ്ടാകില്ലായിരുന്നുവെന്ന് സാരം.

1099-ൽ ജറുസലേം പിടിച്ചടക്കിയപ്പോൾ ജൂതന്മാരെയും മുസ്ലീങ്ങളെയും കൂട്ടക്കൊല ചെയ്തത് കുരിശു യുദ്ധക്കാരാണ്, മുസ്ലീങ്ങളല്ല. എന്നിട്ടും, ഓട്ടോമൻമാർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിവിധ മുസ്ലീം ഭരണാധികാരികൾക്ക് കീഴിൽ, മുസ്ലീങ്ങൾ യഹൂദന്മാരെ ജറുസലേമിലേക്ക് മടങ്ങാനും സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കാനും നിരന്തരം അനുവദിച്ചു. മുസ്‌ലിംകളും ജൂതന്മാരും ക്രിസ്ത്യാനികളും മുസ്‌ലിം ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ ഒരുമിച്ച് നിലനിന്നിരുന്നതിൻ്റെയും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ചതിൻ്റെയും നീണ്ട ചരിത്രത്തിൻ്റെ മറ്റൊരു തെളിവാണ് മൂറിഷ് സ്‌പെയിനിലെ ഇസ്‌ലാമിൻ്റെ സുവർണ്ണ കാലഘട്ടം.

ഒരു യുഗവും പൂർണ്ണമായിരുന്നില്ലെങ്കിലും, യൂറോപ്പിൽ പലപ്പോഴും നടന്നിരുന്നതുപോലെ, ജൂതന്മാരെ ആസൂത്രിതമായി അടിച്ചമർത്തുകയോ കൊലപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യുന്നതിനുള്ള തലമുറകളുടെ മുസ്ലീം പ്രചാരണങ്ങൾക്ക് ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളൊന്നുമില്ല. ഇസ്രായേൽ-പലസ്തീൻ സംഘർഷം സമകാലിക അനീതികളിൽ വേരൂന്നിയ ഒരു ആധുനിക രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നമാണ്. അല്ലാതെ, ബൈഡൻ അവകാശപ്പെടുന്നതുപോലെ, യഹൂദന്മാരോടുള്ള പുരാതന വിദ്വേഷത്താൽ ജ്വലിപ്പിച്ച പുരാതന മത വൈരാഗ്യമല്ല.

വിവിധ മുസ്ലീം സാമ്രാജ്യങ്ങളിൽ പല ജൂതന്മാരും പണ്ഡിതന്മാരും ഡോക്ടർമാരും വ്യാപാരികളും സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥരും ആയി വളർന്നുവെന്ന് ഏതൊരു നല്ല വിശ്വാസമുള്ള ചരിത്രകാരനും സമ്മതിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന്, മൈമോനിഡെസ് എന്ന് അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന പ്രശസ്ത യഹൂദ തത്ത്വചിന്തകനായ മോസസ് ബെൻ മൈമോൻ (1138-1204) ഈജിപ്തിലെ ഇതിഹാസ സുൽത്താൻ സലാഹുദ്ദീൻ്റെ കൊട്ടാരം വൈദ്യനായി സേവനമനുഷ്ഠിച്ചിരുന്നു. യഹൂദ ഏകീകരണത്തിൻ്റെ ഈ രീതി ഓട്ടോമൻ ഭരണത്തിൻ കീഴിലും തുടർന്നു, അവിടെ മുസ്ലീം നേതാക്കൾ കോൺസ്റ്റാൻ്റിനോപ്പിളിലെ ജൂത കുടിയേറ്റത്തെ സജീവമായി പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. 1492-ൽ സെഫാർഡിക് ജൂതന്മാരെ സ്പെയിനിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കിയപ്പോൾ, അവരെ ഓട്ടോമൻ സാമ്രാജ്യത്തിലേക്ക് സ്വാഗതം ചെയ്ത് സുരക്ഷയൊരുക്കി.

ഇസ്രായേൽ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനും സയണിസത്തിൻ്റെ ഉദയത്തിനും മുമ്പ്, “അറബ് ജൂതൻ” അല്ലെങ്കിൽ “പലസ്തീനിയൻ ജൂതൻ” എന്ന ആശയം ഒരു വൈരുദ്ധ്യമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല. “ഒരു അറബ് ജൂതൻ്റെ മൂന്ന് ലോകങ്ങൾ” എന്ന തൻ്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പിൽ പ്രൊഫസർ അവി ഷ്ലൈം വാചാലമായി പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ, സയണിസത്തിൻ്റെ വിജയം അറബ്, യഹൂദ സ്വത്വങ്ങൾക്കിടയിൽ തെറ്റായ ദ്വന്ദ്വം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇസ്രായേൽ രാഷ്ട്രം സ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുമ്പ് രണ്ട് സഹസ്രാബ്ദത്തിലേറെയായി മെസൊപ്പൊട്ടേമിയയിൽ ജൂത സമൂഹങ്ങൾ അഭിവൃദ്ധിപ്പെട്ടിരുന്നു എന്ന ചരിത്ര യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് ഇറാഖി ജൂതനായ ഷ്ലൈം വെളിച്ചം വീശുന്നു.

നൂറ്റാണ്ടുകളായി യഹൂദർ അറബ് ലോകത്തിൻ്റെ അവിഭാജ്യ ഘടകമായിരുന്നിട്ടും, അറബ്, ജൂത സ്വത്വങ്ങളെ അന്തർലീനമായി പൊരുത്തമില്ലാത്തവരായി ചിത്രീകരിക്കുന്നത് സയണിസത്തിൻ്റെ വിജയത്തിന് ആവശ്യമായി വന്നതെങ്ങനെയെന്ന് തൻ്റെ പുസ്തകത്തിൽ ഷ്ലൈം അടിവരയിടുന്നു. ഈ കൃത്രിമ വിഭജനം ഒരു പ്രത്യേക ജൂത മാതൃരാജ്യത്തിൻ്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചുള്ള സയണിസ്റ്റ് ആഖ്യാനത്തെ ന്യായീകരിക്കാൻ സഹായിച്ചു, അതേസമയം പ്രദേശത്തെ അറബികളുടെയും ജൂതന്മാരുടെയും ദീർഘകാല സഹവർത്തിത്വവും പങ്കിട്ട സാംസ്കാരിക പൈതൃകവും അവഗണിച്ചു.

എന്തുകൊണ്ടാണ് ബൈഡൻ ഒരു മുഴുവൻ നാഗരികതയ്‌ക്കെതിരെയും അത്തരം അപവാദം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നത്, പ്രത്യേകിച്ച് ഫലസ്തീനികളെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്താനും പാർശ്വവത്കരിക്കാനുമുള്ള സയണിസ്റ്റ് പ്ലേബുക്കിൻ്റെ പ്രധാന ഘടകമായ ഒരു അസത്യം? മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലെ യഹൂദ വിരുദ്ധത താരതമ്യേന ആധുനികമായ ഒരു സംഭവമാണ്, യഹൂദ വിരുദ്ധ വികാരം എന്ന് ലേബൽ ചെയ്യപ്പെടുന്നവയിൽ ഭൂരിഭാഗവും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഇസ്രായേലിനും ചരിത്രപരമായ പലസ്തീനിലെ കൊളോണിയൽ അഭിലാഷങ്ങൾക്കും എതിരായി വേരൂന്നിയതാണ്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ, ഈജിപ്ത്, ഇറാഖ് തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ ജൂത സമൂഹങ്ങൾ അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, പലസ്തീൻ ഇസ്രായേൽ ഏറ്റെടുത്തതോടെ അറബ് ദേശീയതയുടെ ആവിർഭാവം ജൂത-മുസ്ലിം ജനവിഭാഗങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സംഘർഷത്തിന് ആക്കം കൂട്ടി.

യഹൂദരും അറബികളും വിശാലമായ മുസ്ലീം ലോകവും തമ്മിലുള്ള വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന സംഘർഷത്തിന് കാരണമായത് മിഡിൽ ഈസ്റ്റിൻ്റെ ഹൃദയഭാഗത്ത് ഒരു വിദേശ, കൊളോണിയൽ ശക്തി സ്ഥാപിക്കുന്നതാണ് എന്ന വസ്തുത അവഗണിക്കുന്നത് അപലപനീയമാണ്. ഭൂപടത്തിൽ നിന്ന് ഫലസ്തീനെ മായ്ച്ചുകളയുകയും തദ്ദേശവാസികളെ ബലം പ്രയോഗിച്ച് കുടിയൊഴിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്നതായിരുന്നു ഇസ്രായേലിന്റെ ലക്ഷ്യം. ഈ കൊളോണിയൽ സംരംഭത്തിനെതിരായ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് ഉടലെടുത്തത് യഹൂദന്മാരോടുള്ള അന്തർലീനമായ വിദ്വേഷത്തിൽ നിന്നല്ല, മറിച്ച് ഫലസ്തീൻ ജനതയെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നതിനെയും പുറത്താക്കുന്നതിനെയും എതിർക്കാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിൽ നിന്നാണ്.

മിഡിൽ ഈസ്റ്റിലെ മുസ്ലീങ്ങളും ജൂതന്മാരും തമ്മിലുള്ള ഒരു “പുരാതന വിദ്വേഷം” എന്ന മിഥ്യാധാരണ ശാശ്വതമാക്കുന്നത് ചരിത്രത്തെ വളച്ചൊടിക്കുക മാത്രമല്ല, അത് വിശദീകരിക്കാൻ അവകാശപ്പെടുന്ന സംഘർഷത്തിന് ആക്കം കൂട്ടുകയും ചെയ്യുകയാണ്. യഹൂദരും മുസ്ലീങ്ങളും തമ്മിലുള്ള സഹവർത്തിത്വത്തിൻ്റെയും സാംസ്കാരിക വിനിമയത്തിൻ്റെയും പരസ്പര ബഹുമാനത്തിൻ്റെയും ദീർഘവും സമാധാനപരവും സങ്കീർണ്ണവുമായ ചരിത്രം മായ്ച്ചുകളയുന്നതിലൂടെ, ബൈഡൻ്റെ വഴിവിട്ട ആഖ്യാനം ഈ മേഖലയിൽ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അനീതികളെയും മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനങ്ങളെയും ന്യായീകരിക്കാൻ മാത്രമേ സഹായിക്കൂ. ലോക നേതാക്കൾ, പ്രത്യേകിച്ച് പ്രസിഡൻ്റ് ബൈഡൻ, ഈ അപകടകരമായ തെറ്റിദ്ധാരണകൾ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുകയും, പകരം നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളെ രൂപപ്പെടുത്തിയ ചരിത്രപരമായ സന്ദർഭത്തെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ കൃത്യമായ ധാരണ വളർത്തുന്നതിന് പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

ചീഫ് എഡിറ്റര്‍